Varlığın sarp yokuşlarında nefesi kesilir insanın. Dudağına değince "İnşallah!" sözü; varlığı yoktan varedenin, yokluğu hiç sebepsiz varlığa doğru genişletenin iradesinden nefeslenir. Zamanın dar köşelerinde sesi eksilir insanın. Sesini bürüyünce "İnşallah" kelamı, zamanı genişletenin, ömrü ebede bitiştirenin dilemesinden beslenir. Gündelik telaşların hızla inip kalkan göğsünde aklı daralır, kalbi yorulur insanın. Kalbini atınca "İnşallah"ın asude iklimine, aklı aklanır, kalbi durulur. Dünyevî önceliklerin hazla gidip gelen sarkacında ruhu hoyratça savrulur insanın. Yüzüne gülünce "İnşallah"ın muştusu, ruhu sılaya taşınır, hüzünleri yağmurda ıslanır. Asil bir sükûnetin dizi dibinde nefeslenmektir "İnşallah"... "Ben benden ötesine teslimim..." diye/bilenin inşirahıdır "İnşallah". Kendi varlığının yükünü zayıf omuzlarından atıp hafiflediğinin resmidir "İnşallah". Kendini kendinden öte taşıyan/taşıran ins...
"Allah (c.c) yolunda en büyük sermaye iman ve sevgidir. Bir şeye inanmayan onu sevemez; sevemeyen, sevdiğine hizmet edemez. Bu yol, sevgiyle başlar, sabırla devam eder.Hak yolunda sabırsız yol alınmaz...Usulünce gidilmezse, hedefe varılmaz...."