2563 "YÂR AĞYÂRSIZ, GÜL DİKENSİZ OLMAZ!"

Gecenin yarısıydı... Ay tam tepede dolu dolu; adeta Medine’yi okşuyordu. Şaban ayının on beşi; Ramazan’a ramak kalmıştı… Gecenin sessizliğinde Baki kabristanlığının tam ortasında Rasulullah s.a.v . ayakta duruyordu. Mübarek bakışları gökyüzünde… Hz. Aişe r.a. ayın loş aydınlığında O’na doğru ilerliyordu. Biraz önce uyandığında, Rasul-i Ekrem s.a.v.’i yanında bulamamış ve O’nu aramaya çıkmıştı. Efendimiz ona seslendi ve diğer hanımlarından birisinin yanına gitmiş olacağından endişe ederek mi kendisini aramaya çıktığını sordu. Hz. Aişe r.a. validemiz O’nu doğruladı. Bunun üzerine Rasul-i Ekrem s.a.v. şöyle buyurdu: “Şaban ayının on beşinci gecesinde Allah Tealâ, dünya semasına (rahmeti, bereketi ve ikramları ile) nüzul eder. Bu gecede Kelb kabilesindeki koyunların sırtındaki tüyler sayısınca insanı affeder.” (İbn Mace, İkametü’s-salât 191; Tirmizî, Savm 39) Baki kabristanlığı, Hz. Aişe r.a. validemizin evinin kuzeydoğusunda, yani Medine’de Efendimiz s.a.v.’in rav